۱۳۸۸ تیر ۱۹, جمعه

و بپرهیز از خونها و ریختن آن به ناروا

امروز صبح تصادفا در میان روزنامه های قدیمی چشمم به نوشته ای افتاد که مو بر تنم راست کرد. باورم نمی شد اینگونه تناسبی را میان سخنان علی مولای درویشان و اوضاع و احوال این روزهای ایران:

... و بپرهیز از خونها و ریختن آن به ناروا، که چیزی چون ریختن خون به ناحق، آدمی را به کیفر نرساند و گناه را بزرگ نگرداند و نعمت را نَبَرد، و رشتۀ عمر را نبُرَد، و خداوند سبحان روز رستاخیز، نخستین داوری که میان بندگان کند در خونهایی باشد که از یکدیگر ریخته اند. پس حکومت خود را با ریختن خونی به حرام نیرومند مکن که خون به حرام ریختن، قدرت را به ناتوانی و سستی کشاند، بلکه دولت را از صاحب آن به دیگری برگرداند.

از عهد نامۀ مالک اشتر
نهج البلاغه، نامه 53، ص339
ترجمه دکتر سید جعفر شهیدی


ایاک والدماء و سفکها بغیر حلها، فانه لیس شی ء ادعی لنقمة و لا اعظم لتبعة و لا احری بزوال نعمة و انقطاع مدة من سفک الدماء بغیر حقها. والله سبحانه مبتدی بالحکم بین العباد فیما تسافکوا من الدماء یوم القیامة. فلا تقوین سلطانک بسفک دم حرام فان ذلک مما یضعفه و یوهنه بل یزیله و ینقله.

این هم ترجمۀ امید مجد:
خون ناحق بر زمین هرگز مریز/ که از این بدتر نباشد هیچ چیز
هیچ چیزی همچو خون ناصواب/ خلق را سنگین نگرداند عذاب
نعمت حق را نیارد بر زوال/ عمر را کوته نگرداند مجال
اولین مبنای روز رستخیز/ در قضاوتها همین خونهاست نیز
پس ز خونریزی ناحق از عوام/ دولت خود را مده هرگز قوام
در حقیقت خون ناحق ریختن/ از طنابی سست هست آویختن
قدرتت را کم کند در رهبری/ بلکه آن را از تو گیرد دیگری

پیوست:

اگر نخبگان سياسي بخواهند قانون را زير پا بگذارند، خواسته يا ناخواسته، مسئول خونها، خشونتها و هرج و مرج ها خواهند بود.
علی خامنه ای 29/3/1388 تهران: خطبه های نماز جمعه

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر