انصافن اگر یک بازیکن ایرانی روی زمین افتاده بود و یک تیم عرب بی توجه به او به ما گل می زد چه می گفتیم؟!

انصافن اگر یک بازیکن ایرانی روی زمین افتاده بود و یک تیم عرب بی توجه به او به ما گل می زد چه می گفتیم؟!
بازی ایران و بحرین، 19مهر1390: ایران با 5 گل از تیم بحرین جلو افتاده است. در یکی از حملات ایران، بازیکن حریف در محوطه جریمه آسیب دیده و دراز کشیده است. بازیکنان ایران بی توجه به او به حمله خود ادامه می دهند و گل می زنند.
راستی اگر مشابه چنین صحنه ای به ضرر تیم ایران اتفاق می افتاد چه می گفتیم؟ آیا عرب ها را به بی فرهنگی و بازی ناجوانمردانه متهم نمی کردیم؟ ایران با 5 گل جلو بود و نیازی به ششمین گل نداشت (که اگر هم می داشت چنین صحنه ای را توجیه نمی کرد) و جالب این که مزدک میرزایی گزارشگر بازی هرگز به این موضوع اشاره نکرد. این در حالی بود که در تمام تصاویر آهسته ای که از این گل ایران پخش می شد تصویر بازیکن به زمین افتاده ی بحرین به خوبی مشخص بود.
این صحنه ای تلخ برای فوتبال ایران و برای فرهنگ ما بود. شیرینی این پیروزی که به کام من تلخ شد. ما را چه شده است. در بهار عربی که صدای آزادی خواهی در برابر دیکتاتورها روز به روز اوج می گیرد، ما بیست هزار بیست هزار به تماشای صحنه ی اعدام هم وطنمان می رویم. جوان رعنای میهنمان را پس از دوسال و نیم زندانی کشیدن با تنی شلاق خورده راهی منزل می کنند و صدای اعتراضمان از محافل خصوصی مان بالاتر نمی رود.
دلمان خوش باشد تیم 10نفره ی بحرین را ناجوانمردانه 6تایی کردیم.